حق برداشت مخصوص داراییهای اندوخته بین­المللی هستند که توسط صندوق بین­المللی پول ایجاد و برای  تقویت و تکمیل داراییهای ذخیره و موجود آن تخصیص داده شده است. ایده پیدایش حق برداشت مخصوص، از لزوم وجود منابع مالی ثابت و پایدار برای وام دهی برگرفته شده است. همچنین به منبع مالی‌ای نیاز بود که مستقل از داراییهای سنتی اندوخته­ای همچون طلا یا دلار آمریکا باشد. با پیشنهاد گروه ده حق برداشت مخصوص در اجلاس سپتامبر 1967 در شهر ریو-د-ژانیرو  Rio de Janeiro کشور برزیل تصویب و پایه­گذاری شد. گروه 10 از کشورهای ایالات متحده، انگلیس، آلمان، بلژیک، هلند، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، کانادا و سوئد تشکیل شده است. تمامی اعضای صندوق نسبت به تخصیص سهمیه واجد شرایط هستند. حق برداشت مخصوص برای پرداختها و تامین ارز از دیگر اعضاء بکار می­رود. ارزش اولیه حق برداشت مخصوص بوسیله صندوق بین‌‌المللی پول بر پایه وزن روزانه مجموع ارزش دلار آمریکا و سبدی از 5 پول شامل دلار ایالات متحده، مارک آلمان، پوند انگلیس، ین ژاپن و فرانک فرانسه محاسبه گردید. در اول ژانویه 1999، صندوق بین‌‌المللی پول میزان ارزهای فرانک فرانسه و مارک آلمان را در ارزشیابی سبد حق برداشت مخصوص با میزان مشابهی یورو و بر اساس نرخ تبدیل ثابت بین یورو و مارک آلمان و فرانک فرانسه که در 31 دسامبر 1998 توسط هئیت اروپایی تصویب شده بود، جابه جا کرد.

منبع: موسسه آموزش و پژوهشهای اقتصادی رهنمون سرمایه

تاریخ: 28 فروردین 86